درمان قطعی افتادگی مچ پا با بریس

افتادگی مچ پا عارضه ای است که فرد مبتلا را مجبور می کند در حین راه رفتن پای خود را بیشتر از حد لازم بلند کند و مچ پا حالتی آویزان دارد. این عارضه به دلیل نوعی ضعف یا فلج عضلانی ایجاد می شود که سبب می شود بلند کردن قسمت جلو و پنجه پا سخت شود. روش های درمانی متعددی برای این آسیب وجود دارد که شامل استفاده از بریس، فیزیوتراپی، دستگاه های توانبخشی و … می باشد. در این مطلب از سایت کلینیک ارتوپدی فراز ما قصد داریم تا در خصوص درمان قطعی افتادگی مچ پا با بریس صحبت کنیم.

دلایل افتادگی مچ پا چیست؟

احتمالا در ابتدا این سوال برایتان ایجاد می شود که چه چیزی سبب بروز این عارضه در افراد می شود؟ بارز ترین دلیل بروز این آسیب ضعف یا فلج عضلانی می باشد. چنین آسیبی می تواند مربوط به بیماری های زمینه ای مختلف باشد که برخی از آن ها شامل:

ضعف عضلانی

دیستروفی عضلانی در دسته بیماری های ارثی ژنتیکی قرار دارد که طی آن به تدریح عضلات دچار ضعف می شود و یکی از علائم آن افتادگی مچ پا می باشد.

همچنین افتادگی مچ پا می تواند مربوط به بیماری های دیگری از جمله آتروفی عضلانی نخاعی یا بیماری های نورون حرکتی باشد که تمامی آن ها سبب تحلیل رفتن عضلات می شود.

مشکلات عصبی محیطی یا نوروپاتی

یکی دیگر از دلایلی که سبب بروز افتادگی مچ پا می شود مربوط به فشرده شدن عصبی است که عضلات بلند کننده پا را کنترل می کند. گاهی ممکن است اعصاب اطراف زانو یا پایین ستون فقرات گیر بیفتند. اعصاب پا هم ممکن است در طول جراحی تعویض مفصل لگن یا زانو پاره شوند یا صدمه ببینند. افتادگی مچ پا می تواند گاهی بر اثر آسیب عصبی مرتبط با دیابت (که به نوروپاتی معروف است) بوجود آید.

برخی از بیماری های ارثی مثل بیماری شارکو ماری توث هم از دلایل ایجاد این عارضه می باشند، زیرا بر روی عصب تاثیر می گذارد و ضعف عضلانی را در پی دارد.

اختلالات مغزی و نخاعی

یکی دیگر از دلایل افتادگی مچ پا مربوط به بیماری هایی است که بر روی عملکرد مغز و نخاع تاثیر می گذارد. این بیماری ها شامل موارد زیر می باشد:

• سکته مغزی
• فلج مغزی
• ام اس

عوامل خطر

جدا از دلایلی که در بالا به آن ها اشاره کردیم، لازم است این مورد را هم بیان کنیم که  عصب پرونئال همان عصبی است که عضلات بلند کننده جلوی پا را کنترل می ‌کنند، این عصب در کنار زانو و در نزدیکی سطح پوست در نزدیکی دست قرار دارد.

هر گونه فعالیتی که این عصب را تحت تاثیر قرار دهد می تواند از عوامل بروز این عارضه باشد. به طور مثال:

گذاشتن پا روی پا: افرادی که از روی عادت پا روی پا می گذارند بر عصب پرونئال در قسمت بالای پا فشار می آورند.

زانو زدن طولانی: انجام دادن فعالیت هایی که به طور مستمر باید در این حالت باقی بمانید می تواند خطر بروز افتادگا مچ پا را افزایش دهد.

پوشیدن آتل پا: اگر شما مجبور باشید برای مدت زمانی طولانی آتل های گچی که قوزک پا را می بندد بپوشید، فشاری بسیار بر عصب پرونئال وارد می شود و آسیب بسیاری به همراه دارد.

علائم و نشانه های افتادگی مچ پا

شایع ترین نشانه این عارضه در این است که در زمان برداشتن گام به سوی بالا (به طور مثال بالا رفتن از پله) ران پا بیشتر از حد لازم بالا می آید. این مشکل معمولا با یکی از علائم زیر همراه می شود:

• کشیده شدن پا و انگشتان
• خراشیدن زمین توسط انگشتان
• فرود آمدن ناخودآگاه ضربات به زمین توسط کف پا
• معمولا زمانی که شما می خواهید کف پای خود را از روی زمین بلند کنید از عضلات استفاده می شود، در صورتی که این عضلات ضعیف باشند، انجام این عمل سخت می شود و پا بر روی زمین کشیده می شود.

برخی از علائم دیگری که شما متوجه آن ها می شوید شامل:

تاب برداشتن لگن: به جهت جلوگیری از کشیده شدن مچ پا به طور ناخوداگاه لگن با نوسان همراه می شود.

پای لمس: احساس لمس بودن در ناحیه مچ پا خواهید داشت.

خارش، کرختی و درد اندک در کف پا: در صورت داشتن این علائم برخی از کارهای روزانه برای شما دشوار می شود.

سختی در انجام فعالیت هایی که به قسمت جلویی پا فشار وارد می شود: به طور مثال بالا رفتن از پله سخت تر می شود.

تشخیص افتادگی مچ پا (drop foot)

زمانی که شما با توجه به علائمی که دارید نزد پزشک متخصص مراجعه می کنید در ابتدا در خصوص نشانه هایی که احساس کرده اید و سوابق بیماری از شما سوال پرسیده می شود. پس از آن یک معاینه فیزیکی از پاها انجام می شود.

در این شرایط پزشک از شخص بیمار می خواهد تا کمی راه برود و در این حین عضلات پا را بررسی می کند. در صورتی که افتادگی پا در بیمار وجود داشته باشید به خوبی قابل تشخیص است. اما به جهت بررسی دقیق تر و تشخیص علت بروز این عارضه برخی از آزمایش ها از شما خواسته می شود.

شما باید آزمایش های تصویر برداری مثل اشعه ایکس، سونوگرافی یا سی تی اسکن را انجام دهید؛ در صورتی که آسیب مربوط به عصب های داخلی باشید آزمایش های مربوط به هدایت عصبی هم لازم می شود.

پس از آماده شدن تمامی نتایج و بررسی آن ها، پزشک مطابق یا تشخیص انجام شده و وضعیت بدنی شما یکی از روش های درمانی را انتخاب می کند.

همچنین بخوانید: درمان انحراف مچ پا چیست؟

کنترل و درمان افتادگی مچ پا

همان طور که بیان کردیم افراد مبتلا به این عارضه بیشتر از سایر افراد پای خود را بلند می کنند و به گونه ای به نظر می رسد که انگار فرد پنجه پای خود را روی زمین می کشد، در این حالت خطر افتادن بیشتر می شود، بنابراین باید از این حالت جلوگیری شود.

در خصوص انتخاب روش درمان به علت و مدت ابتلا به بیماری بستگی دارد، در برخی موارد این عارضه دائمی است و روشی برای درمان وجود ندارد بلکه تنها می توان آن را کنترل کرد.

به صورت کلی اقدامات درمانی که برای آن وجود دارد شامل:

• فیزیوتراپی: به منظور تقویت عضلات پا، مچ پا و ساق پا.
• پوشیدن ارتز پا: به منظور نگاه داشتن پا در وضعیت نرمال.
• تحریک الکتریکی عصب: در موارد خاص می تواند به بلند کردن پا کمک کند.
• جراحی: درموارد شدید یا بلند مدت ممکن است انجام عملی برای جوش دادن استخوان های پا ومچ پا امکان پذیر باشد.

درمان قطعی افتادگی مچ پا با بریس

در صورتی که شما کاندید استفاده از این روش باشید باید از بریس هایی استفاده کنید که قسمت های پایین پا را می پوشاند و به کنترل بهتر مچ پا کمک می کند. استفاده از این ارتز ها سبب می شود تا مچ پا در حالتی صاف باقی بماند و راه رفتن فرد بهبود می شود.

برای سفارش این ارتر اندام تحتانی شما باید به مراکز متخصص ارتز مراجعه نمایید، برای راحتی و کمک به جلوگیری از کشیده شدن AFO به بدن باید جوراب چسبانی پوشید که بین پوست و AFO قرار گیرد. کفش هم باید دور ارتز را محکم بگیرد.

توصیه ما در این است که همزمان استفاده از ارتز، از کفش های مخصوص نیز استفاده کنید، این کفش ها قابل تنظیم هستند و این امکان را هم دارید که کفی های مخصوص درون آن قرار دهید. در این شرایط احتمال زمین خوردن شما بسیار پایین می آید و کنترل پا برایتان راحت تر می شود.

کلام آخر

در این مطلب تلاش کردیم تا شما را با علت، علائم، تشخیص و درمان افتادگی مچ پا بریس آشنا نماییم. امیدواریم که این مطلب برای شما مفید بوده باشد، در صورت داشتن هرگونه سوال در این زمینه در قسمت نظرات برای ما بیان کنید.